levenspatroon
dat het enge
een band schepte
ging ik beseffen
toen holgebogen gewelven
mijn manier van leven
gingen beheersen
meer ruimte
het naar buiten
treden van mezelf
zodanig bemoeilijkte
dat ik onthecht raakte
aan ’t leven
Reacties op dit gedicht
| remie: | Donderdag, november 04, 2010 22:01 |
| weet eventjes .... | |
| remie: | Donderdag, november 04, 2010 22:01 |
| wet eventjes niks te zeggen..... liefs remie |
|
| Ludy: | Donderdag, november 04, 2010 21:37 |
| zelfkennis is het begin van de stap naar buiten... Bedankt voor je reactie. Liefs, Ludy |
|
| Quicksilver: | Donderdag, november 04, 2010 18:49 |
| Oei dat enge en dat onthechte raakt! Heel mooi verwoord fijne avond,liefs dicky |
|
| lady_maleen: | Donderdag, november 04, 2010 18:13 |
| weer heel mooi... | |
| Arendsoog: | Donderdag, november 04, 2010 12:54 |
| Mooi! liefs Arendsoog | |
| Anneke Bakker: | Donderdag, november 04, 2010 09:49 |
| Soms kunnen enge levenspatronen zodanig invloed hebben dat je onthecht raakt aan het aardse bestaan. Gevoelig gedicht Tine en goed verwoord. Lieve knuffs, Anneke |
|
| windwhisper: | Donderdag, november 04, 2010 08:11 |
| ja dat zal je dan best wel beperkt hebben als je het niet hebt kunnen bestrijden, maar jou kennend vanuit de gedichtenwereld heb je alle engte omver geblazen met de warmte van je hart in je handen en voeten. lieve groet Cobie Goede morgen Martine Kuzzz behouden rit op weg met je kostbare vracht |
|
Over dit gedicht
| Auteur: verhavert | 
|
|
| Gecontroleerd door: | ||
| Gepubliceerd op: 04 november 2010 | ||
| Thema's: | ||