ik fiets zo hard als ik kan  tranen rollen over mijn wang weg wil ik, weg van hier maar jij gaat gewoon je gang het kan je helemaal niets schelen: wat ik ook zeg, wat ik ook doe ...ik volg wel mijn eigen weg...! Ik kijk achterom de mist sluit me in ik vraag me af waarom waarom ... die pijn binnenin? Ik trap als een gekke door ik voel me zo alleen   mijn benen worden zwaarder maar waar moet ik heen?  wat ik ook doe; Je wilt me niet begrijpen schreeuwen, huilen of negeren je zult toch niet naar me luisteren!   machteloos blijf ik maar proberen ik doe alles om het je duidelijk te maken Alles zodat het voor een keer   niet mij, maar jou zal raken... Dan... heel even... stop ik met trappen. mijn tranen verdwijnen langzaam en mijn ogen worden droger. ik doe dit heus niet vaak, maar eindelijk heb ik de oplossing gevonden: wraak.