De zon strelen
Ik zie het zonnetje staan
zij schijnt ver hier vandaan
Maar kon ik haar maar aanraken
tijdelijk het aardse leven staken
De zon omhelzen, heel erg lang
dit is waar ik ontzettend naar verlang
Het strelen van haar mooie stralen
haar voorlezen uit mijn eigen verhalen
Haar laten weten dat ik haar zo dankbaar ben
en het dus niet zo gek is dat ik haar nu een keer verwen
Want o lieve zon, wat moet ik nou
als ik zonder U verder moeten zou
De dagen zouden nooit meer hetzelfde zijn
de bomen, de bloemen, de plantjes blijven klein
Oh nee mijn zon, verlaat mij niet
dan doet U mij alleen verdriet
Reacties op dit gedicht
| Lies *: | Dinsdag, mei 07, 2002 19:42 |
| Mooi.. echt zo'n gedicht waar je stil van word.. echt gaaf.. xx lies |
|
| Hans Winter: | Woensdag, mei 01, 2002 22:45 |
| Soms zal iemand voor je stralen, het levenslicht voor je halen als een zonnetje in huis, de aarde in een feestgedruis. Lief groetje, peetoom Hans |
|
| sweety538: | Woensdag, mei 01, 2002 13:33 |
| ....... *don't know what to say* maar zeker mooi geschreven!! en ik denk dat deze zon altijd zal blijven schijnen... liefs yemi |
|
| kitte: | Woensdag, mei 01, 2002 13:09 |
| mooi geschreven liefs kitte |
|
Over dit gedicht
| Auteur: vlinder538 | 
|
|
| Gecontroleerd door: Firebolt | ||
| Gepubliceerd op: 01 mei 2002 | ||
| Thema's: | ||