Ik ben in me gedacht overal en nergens,,
Zoals volgens mij elk ander mens.
Maar waarom begrijpen ze me dan niet,,
Waarom begrijpen ze niet me verdriet?
Heb al zoveel meegemaakt,,
Al zoveel dingen en mensen hebben me hart geraakt.
Er zijn zoveel dingen gebeurd die heel veel mensen weten,,
Zelf mensen waarvan ik niet eens weet hoe heten.
Maar er zijn nog meer dingen gebeurd die niemand weet,,
Net zoals ik niet weet waarom ik sommige dingen deed.
Ik heb heel veel grote fouten gemaakt in me leven,,
Fouten waarvan veel mensen me niet kunnen vergeven.
En in al die tijden was jij der voor mijn,,
Bij jou vergat ik even me verdriet en pijn.
Nu verbieden me ouders om naar je toe te gaan,,
Om zogenaamde dingen die je hebt gedaan.
Ze snappen niet dat ik het niet red zonder jou,,
Nu komt me gedachte terug naar wat ik eerst wou.
Ik heb geen kracht meer om door te gaan,,
Ik kijk eventjes naar de maan...
Maar die geeft jammer genoeg geen antwoord,,
Diep in me hart weet ik dat hij me hoort.
En hoop dat hij me ooit helpt om te overleven,,
Zodat me schat me weer liefde kan geven!