Vergeten
Ik dans met mijn ogen
over de aarde en je steen
in het leven was je mooi
nu lig je hier gewoon gemeen.
Gevlucht van alles
dat maar ontvlucht kon worden
van stress van werk
tot het wassen van de borden.
Bloemen sieren nu jouw zijn
wat jij anders zelf wel deed
ik ben er om je te 'zien'
want denk maar niet...
... dat ik je ooit vergeet.
Reacties op dit gedicht
| -- Celeste --: | Woensdag, december 08, 2010 19:33 |
| wouw! ontzettend grijpend! | |
| Stormtrooper: | Woensdag, november 10, 2010 08:43 |
| moooie inspiratie jasper | |
| youkie: | Woensdag, november 10, 2010 07:02 |
| heel mooi gezegt groetjes | |
| Lavender*: | Dinsdag, november 09, 2010 22:50 |
| Mooi omschreven! Een dierbare vergeet je inderdaad nooit meer, sterkte ;) liefs |
|
Over dit gedicht
| Auteur: Jasper de Jong |  
|
|
| Gecontroleerd door: | ||
| Gepubliceerd op: 09 november 2010 | ||
| Thema's: | ||