Ik bad eens tot een engeltje en ze glimlachte naar mij.
Ik zou zo graag mijn leven met iemand delen.
Misschien zoek ik te hard, wil ik teveel,
Een man die mijn hart zou stelen
Een engeltje fluisterde naar mij,
Dat ik geduld moest tonen.
Ik ontmoette toen mij vriend.
Mijn geduld zou hij belonen.
Een engeltje wenkte mij.
En gebaarde naar haar vinger met een ring.
Mijn trouwdag zou komen.
En mijn vriend vroeg me, wat een verwondering.
Een engeltje heeft mij eens verteld,
Dat wonderen echt nog wel bestaan.
Dat bleek wel, want ons zoontje kwam.
Dankbaar hebben we een gebedje gedaan.
Nu wacht ik op een engeltje.
Moeten we de hemel naar beneden bidden misschien?
Een tweede kindje is mijn grote wens,
Zal ik dat engeltje nog eens zien?
Quicksilver: | Donderdag, november 11, 2010 11:45 |
ook ik geloof in wonderen, want echt de wonderen zijn de wereld nog niet uit;) ook denk ik, dat engelen bestaan, jazeker wel! fijne dag,liefs dicky |
|
youkie: | Woensdag, november 10, 2010 12:58 |
blijven geloven in het engeltje en het komt wel goed groetjes | |
zomerkind: | Woensdag, november 10, 2010 12:02 |
dat engeltje komt miranda:) liefs edje xxx | |
Peter van Tiel: | Woensdag, november 10, 2010 11:24 |
Wat een lief gedichtje is dit! Dat engeltje van jou zal dit zeker lezen en haar best doen zodat jouw grote wens hopelijk uit zal komen. En dat wens ik ook voor jou. Liefs, Peter. |
|
Anneke Bakker: | Woensdag, november 10, 2010 11:11 |
Blijven bidden en het wonder zal je vast letterlijk in de schoot worden geworpen, want hoop doet leven.heel mooi gedicht. Veel geluk ermee en lieve groet, Anneke |
|
Auteur: one for the road | ||
Gecontroleerd door: Sheena | ||
Gepubliceerd op: 10 november 2010 | ||
Thema's: |