Ik ben alleen een vriend van mezelf
niet die van iemand anders
ik ben het die alleen mezelf moed
kan inspreken
niet iemand anders doet dat voor mij
pijn doet zoiets te moeten beseffen
pijn doet het
zoiets te moeten meemaken
en het kan me
zo verschrikkelijk hard raken
ik kan het niet meer aan
met die gedachte te moeten verder leven
ik kan niet meer alleen staan
maar kan ik mezelf dan overgeven
en hier uit deze wereld weggaan
en iedereen zomaar achterlaten
maarja, niemand geeft erom
wat er met me gebeurd
niemand zou echt verdriet kunnen hebben
want
ik ben alleen een vriend van mezelf
*5 augustus 2006*
(het laatste is mss wat drastisch, maar toen dacht ik het ook zo ...
Nu nog altijd enkel een vriend van mezelf ...)