onopvallend
Hij zag mij wel eens lopen,
zo over straat.
Ik viel nauwelijks op,
omdat ik niet met vreemden praat.
Hij zag mij wel eens zitten,
op een bankje bij het gras.
Toen merkte hij,
dat ik daar dagelijks een boek las.
Hij liep dagelijks naar mijn bankje,
alsof er niets was.
Ik had het niet van hem verwacht,
maar ik vergat mijn tas.
Hij rende naar mij toe,
en keek me aan.
Op dat moment vergat ik,
met beide benen op de grond te staan.
Ik vergat het dus,
en viel keihard neer.
Ik kreeg er nog blauwe plekken van,
het deed echt zeer.
Maar hij vergoedde mijn pijn,
door te glimlachen en te vragen.
Of ik nog heel was,
gelukkig ik had niet veel te klagen.
Ik was altijd onopvallend,
tot hij mij zag.
Toen werd het park iets wat wij samen deden,
elke dag.
zo over straat.
Ik viel nauwelijks op,
omdat ik niet met vreemden praat.
Hij zag mij wel eens zitten,
op een bankje bij het gras.
Toen merkte hij,
dat ik daar dagelijks een boek las.
Hij liep dagelijks naar mijn bankje,
alsof er niets was.
Ik had het niet van hem verwacht,
maar ik vergat mijn tas.
Hij rende naar mij toe,
en keek me aan.
Op dat moment vergat ik,
met beide benen op de grond te staan.
Ik vergat het dus,
en viel keihard neer.
Ik kreeg er nog blauwe plekken van,
het deed echt zeer.
Maar hij vergoedde mijn pijn,
door te glimlachen en te vragen.
Of ik nog heel was,
gelukkig ik had niet veel te klagen.
Ik was altijd onopvallend,
tot hij mij zag.
Toen werd het park iets wat wij samen deden,
elke dag.
Reacties op dit gedicht
| Fari HS: | Dinsdag, november 16, 2010 21:58 |
| Mooi schrijf je Larissa en de gevoelens spreken het eerste woord in je gedichten. Ik mocht jou weer lezen en daarnaast jou bedanken voor je aardige reactie van vandaag. Veel sterkte gewenst voor jou. Met groetjes, Fari |
|
| Nummer 127 : | Vrijdag, november 12, 2010 19:28 |
| mooi hoor :-) Bart xx |
|
| Quicksilver: | Donderdag, november 11, 2010 12:16 |
| Mooi om te lezen, dat hij je pijn vergoedde! liefs,dicky |
|
| Anootje ...: | Donderdag, november 11, 2010 08:46 |
| Ooooh, zo mooi :) Groetjes |
|
| entropy: | Donderdag, november 11, 2010 01:02 |
| Hee dat vind ik dan weer wel een heel erg leuk verhaaltje! (en rijmt ook nog ;)) | |
| ela: | Donderdag, november 11, 2010 00:50 |
| Onbewust kan liefde binnen treden. ela |
|
| Peter van Tiel: | Donderdag, november 11, 2010 00:47 |
| Een ontmoeting in het park, romantisch toch! Hoeveel afspraakjes zouden er op zo''n bankje al niet zijn gemaakt? Bedankt voor je reactie en ze allemaal lezen hoeft echt niet hoor, dat is aan jou uiteraard. Voor nu slaap lekker. Liefs, Peter, |
|
Over dit gedicht
| Auteur: nonalissa | 
|
|
| Gecontroleerd door: Sheena | ||
| Gepubliceerd op: 11 november 2010 | ||
| Thema's: | ||