Ik zag hoe golven zich een weg banen in de oceaan
hoe eenvoudig een waterschildpad haar wegje volgt
stil en zonder twijfel
zoals de natuur is, zo zijn ook wij in onze diepste zelf
stil, onbezorgd en vooral vertrouwd in onze instincten
in hetgeen hoort
volg twijfelloos je hart
zoals de de narcissen zich na de hevige koude
door de ijzige grond naar boven duwen,
in de verstilde overtuiging.
dergelijke kracht bezitten ook wij mensen.
wij, die er zijn in alle geuren en kleuren met alle gebreken en onvolkomenheden
laten we ze aanvaarden en volkomen leven
zoals ook de talrijke bomen samen leven
elke stam zijn eigen verhaal
de ene kruin wat schever, de andere wat rechter
Zo ook zijn wij mensen.
En laten wij ons in die volkomen verstilling een hart bieden voor de medepassagiers, die ook allen hun verhaal hebben, net zoals de bomen.
Laten we met volle vertrouwen groeien in het positieve.