Zielenpraat
Zielenpraat
De zinloosheid van het bestaan
Zo voelt af en toe je leven aan
Je hebt geen zin in wat dan ook
Op de loer ligt het vervelingsspook
Je denkt: ik moet nu toch eens wat gaan doen
Dat moet wel voor het goed fatsoen
Maar eigenlijk wil je geen stap verzetten
Wat je lichaam weer aanzet tot vervetten
Of je wordt zo mager als een lat
Want soms ben je het eten ook weer zat
Wat kan je eigenlijk nog bekoren
Zit het echt allemaal tussen je oren?
Wat zou je met hart en ziel willen doen?
Waar wringt nu eigenlijk de schoen?
Waar heb je toch behoefte aan?
Waar wil je als wezen pal voor staan?
Men zegt dat je naar binnen moet keren
Mediteren, het is eens te proberen
Ogen dicht naar je ademhaling luisteren
Schenk geen aandacht aan wat je brein je in wil fluisteren
Luister naar wat je eigen ziel je zegt
Als je het horen wil, komt deze stille stem echt
Het is dan niet zo moeilijk meer het leven te aanvaarden
Je voelt je vredig en kan veel beter in deze wereld aarden
Langzaamaan ga je op deze stem vertrouwen
Je gaat warempel op jezelf bouwen
Het wordt steeds meer een heel vertrouwd gevoel
Ja, dan sta je met liefde op uit je luie stoel
Het leven heeft nu voor jou weer zin
Het voelt heel anders dan in het begin
Er is nog zoveel te ontdekken op deze aard
Het is de moeite meer dan waard
Je agenda is ineens weer vol met leuke dingen
Je zou het wel van de daken willen zingen
Van nu af aan zie je het leven echt weer zitten
Verleden tijd zijn het luieren en pitten!
Reacties op dit gedicht
Over dit gedicht
| Auteur: wervelende regenboog |  
|
|
| Gecontroleerd door: wervelende regenboog | ||
| Gepubliceerd op: 12 november 2010 | ||
| Thema's: | ||