Lopend door de realiteit.
Steeds meer besef van de werkelijkheid.
Je komt achter dingen die je eerst niet zag.
Beschermd door je ouders vanaf de eerste dag.
Je word ouder, krijgt wat meer zelfvertrouwen.
Leert wie je als “vriend” kan beschouwen.
De eerste liefde wat een gevoel.
Zonder besef van het uiteindelijke doel.
Een tijdje later is het weer afgelopen.
Nooit geweten dat het je zo kan slopen.
Je wil het niet meer delen.
Mijn gevoelens, het kan me niets meer schelen.
Ik denk dat ik ze verstop.
Ja ik sluit ze ergens op.
Doe het deurtje weer op slot.
Nu heb ik alleen nog maar genot.
Niet in de gaten dat je een tikkende tijdbom bent.
Die als het zo ver is zijn grenzen niet kent.
Uiteindelijk komt het wel weer goed.
Als je gewoon je woordje doet.
Eenmaal wat meer opgegroeid.
Komt er een tijd dat je bloeit.
Besef dat je niets mankeert.
En dat je van fouten alleen maar leert.