“mijn lichaam doet dingen die mijn geest niet kan bevatten,
Mijn hoofd zegt nee, maar toch begin ik weer te katten.
Ik kan niet begrijpen waarom de mens nu leeft,je hoeft maar op de verkeerde plek te zijn en er worden kogels door je lichaam gezeeft.

lijkt je dat niet heerlijk? gewoon niet meer bestaan?
geen kopzorgen en geen valse vriendinnen,geen schoolwerk meer te gaan?
niet meer te tobben over je toekomst,
geen pijn meer te voelen als die trut naar je fronst?

was ik maar dood, ik haat mezelf en mijn lichaam,
ik wordt misselijk als ik weet dat ik nog jaren heb te gaan.
ik zal mijn hond en kat missen, en ja zelfs mijn idool,mijn familie in tegendeel niet die haat ik net als rode kool"

deze gedachten zijn van een meisje, 16 jaren jong.
wie had dat geweten toen ze net op deze wereld begon?
Ze is knap, lief en doet iedereen goed,
maar iets in haar zegt dat het moet...