een Kaars...
Ik voel me als een kaars
Die langzaam opbrandt
Elke keer je haar aansteekt
Verdampt ze
Drupje voor drupje
Soms wordt ze toch even uitgeblazen
En verhard ze weer
Maar ze zal niet altijd verharden
En dan…
Die langzaam opbrandt
Elke keer je haar aansteekt
Verdampt ze
Drupje voor drupje
Soms wordt ze toch even uitgeblazen
En verhard ze weer
Maar ze zal niet altijd verharden
En dan…
Reacties op dit gedicht
| Tamara : | Maandag, mei 05, 2003 18:37 |
| ik word er ff stil van... weer een mooie :-) | |
| Susanne X: | Woensdag, mei 01, 2002 17:31 |
| Uiteindelijk is de kaars opgebrand, het einde van het lont... het einde van het leven. | |
| Daelemans Joris: | Woensdag, mei 01, 2002 13:25 |
| sterft ze een stille dood, gepest worden geeft jehet gevoel dat je wil sterevn... | |
Over dit gedicht
| Auteur: Kelly Gibbs | 
|
|
| Gecontroleerd door: Susan | ||
| Gepubliceerd op: 01 mei 2002 | ||
| Thema's: | ||