Langzaam stroomt de regen
langs mijn haren naar mijn wang
daar vermengen zich de tranen
Maar waarvoor ben ik bang?

De druppels langs mijn armen
vormen rillingen op mijn rug
Ik realiseer me dat ik door moet,
want dit pad gaat niet terug.

Ik zal antwoord moeten vinden
op de vragen die ik stel
Ik zal mijn wegen moeten volgen
dan kom ik er vast wel

Ik zal mijn armen moeten strekken,
moeten reiken naar de praal
Maar ik moet geduldig blijven
want het wordt een lang verhaal

Ik zal sterker moeten worden,
Ik recht mijn rug en ga er voor
Ik zal vallen, het zal pijn doen
Maar ik sla mij er wel door

Ik zal huilen, ik zal lachen,
ik zal bijten in het stof
Soms zal de zon niet schijnen,
En soms lijkt de wereld dof

Maar zelfs als alles lijkt te vallen,
als geluk lijkt te vergaan
Ik zal me er doorheen slaan,
ik zal blijven gaan.


Ester Schotten, november 2010