Julia, oh Julia
Zoals het in dat liedje klonk
jouw naam zo teder gezongen
Ik vroeg je mee te wandelen in de hof
jij wilde niet, omdat je geen last
gewend aan eenzaamheid was
We wandelden door de gangen van het huis
bracht je thuis
als de kamer jou vergeten had
De rozenkrans hield jou nog even vast
om 01.00 uur werd het overlijden ontdekt
Het was goed samen met jou te zijn
Reacties op dit gedicht
| nana: | Zaterdag, november 20, 2010 00:58 |
| wie zijn wij wat zijn mensenlevens haar beschrijven haar naam noemen mooi en indringend |
|
Over dit gedicht
| Auteur: Stanislaus Jaworski | 
|
|
| Gecontroleerd door: Sheena | ||
| Gepubliceerd op: 19 november 2010 | ||
| Thema's: | ||