Rien que des mots...
Rien que des mots…
Krakende schelpen onder mijn voeten,
de wind blaast ze beetje bij beetje terug in zee.
Tranen zouten de gedachten op een vreemde manier,
langzaam drogen ze op kille wangen.
Het hart breekt duizenden herinneringen
nogmaals.
Stil ben ik gestorven schat, ben ik dood.
Leef mijn woorden en vertel ze verder,
hef de rokken.
Drink in mijn naam…
esteban 19 November 2010
Reacties op dit gedicht
| Shakespeare: | Vrijdag, december 17, 2010 12:14 |
| Genoten | |
| Pomski: | Zondag, november 28, 2010 01:40 |
| Proost lieve Esteban, op jou. | |
| Imogen: | Vrijdag, november 19, 2010 23:04 |
| heftig dit.. desalniettemin erg mooi | |
| Quicksilver: | Vrijdag, november 19, 2010 22:03 |
| dit gedicht spreekt mij heel erg aan, zo mooi geschreven esteban! fijn weekend,liefs dicky |
|
| M-Rose: | Vrijdag, november 19, 2010 16:50 |
| als je nog woorden hebt is er nog leven zou je denken. mooie poezie Esteban liefs aan jou. |
|
| ela: | Vrijdag, november 19, 2010 15:18 |
| Poezie met hel veel smaak. ela |
|
| karinvangelder: | Vrijdag, november 19, 2010 12:38 |
| maar Esreban..de herinneringen blijven ! lieve groet x Karin |
|
| verhavert: | Vrijdag, november 19, 2010 11:06 |
| zo vol emotie esteban knuffel martine |
|
Over dit gedicht
| Auteur: esteban. | 
|
|
| Gecontroleerd door: Sheena | ||
| Gepubliceerd op: 19 november 2010 | ||
| Thema's: | ||