Acch en de tijden verstreken als sneeuw voor de zon.
De keuzes die ik maakte waren niet die van tussen 'koek en ei.'....Ze werden ook niet gemaakt als 'van het lei dakje.'
Met veel 'wikken en wegen', tranen van het lachen en huilen werd er dikwijls een 'knoop door gehakt.'
Metaforen werden er in gedachten geleefd, dat als van een luchtkasteel iets waardoor ik altijd zacht kon landen. De melodie en het ritme van alles om mijn heen, gezongen door mens en natuur, liet het mijn binnenste branden in enthousiast levensvuur.
Wie kon mij zeggen of datgene wat ik had geleefd echt was.
Eigenlijk doet het er niet meer toe.Ik heb genoten.
http://www.youtube.com/watch?v=rf-oNpSN81U&playnext=1&list=PL8B7E76DED243B450&index=9