Lily...
Lily…
(met het licht aan, deel twee)
Achter elke duin, op iedere pier
sterft de gedachte aan wat ooit eens was.
Het meisje aan het water is dood en antwoordt niet,
de lelies komen nooit meer tot leven.
Ik kijk naar de grijze vloed, zeeziek in jaren
en luister naar de weerman met heimwee.
In elke slag van mijn hart
heb ik de golven opengelegd, verdronken.
Het wassende water heelt niet mijn hoop
maar laat me zinken in onbegrip.
Kinderen van de oneindige zee
lijken mij te vertellen dat het verloren is
en zonder woorden zal ik ze zoeken,
maar de lelies lijken zomaar verdwenen…
esteban 20 November 2010
Reacties op dit gedicht
| Pomski: | Zondag, november 28, 2010 01:39 |
| Verdwenen tussen de golven, erg voelbaar. |
|
| Imogen: | Zondag, november 21, 2010 00:22 |
| @ je reactie: pfoe dat is een serieuze reactie! Ik zal mijn best doen ''m eens te ontleden;) @ jouw gedicht: mooi. triest.. maar mooi, op een fijne goede manier. |
|
| Quicksilver: | Zaterdag, november 20, 2010 21:59 |
| Nu ik dit alles zo gelezen heb, roept het dit bij me op. Dit vertaalt een weemoed/heimwee en dat geeft een droefheidsgevoel in een bepaalde herkenning! Lieve groetknuff dicky |
|
| trucker klaas: | Zaterdag, november 20, 2010 09:08 |
| weemoedig schrijven :( fraai in woorden ,klaas |
|
| youkie: | Zaterdag, november 20, 2010 08:29 |
| heel triest dit fijne zaterdag |
|
| nana: | Zaterdag, november 20, 2010 00:46 |
| ik ga hier van huilen goed geschreven man! en sterkte |
|
| nana: | Zaterdag, november 20, 2010 00:45 |
| Lily... stil wens ik je goedenacht |
|
| M-Rose: | Zaterdag, november 20, 2010 00:45 |
| INTRISTE | |
Over dit gedicht
| Auteur: esteban. | 
|
|
| Gecontroleerd door: christina | ||
| Gepubliceerd op: 20 november 2010 | ||
| Thema's: | ||