eeuwig
Goudgele zonnestralen vloeien zachtjes
de kamer binnen
en verwarmen een koud bed vol leegte
Tranen zout
Ze drogen zachtjes op zijn droomkussen
Want niets is zoals het was
Niet mijn lach
niet zijn schittering
niet ons samen-zijn
Ik weet het
leven
is tijdelijk
Houden van
voor altijd
de kamer binnen
en verwarmen een koud bed vol leegte
Tranen zout
Ze drogen zachtjes op zijn droomkussen
Want niets is zoals het was
Niet mijn lach
niet zijn schittering
niet ons samen-zijn
Ik weet het
leven
is tijdelijk
Houden van
voor altijd
Reacties op dit gedicht
| youkie: | Zondag, november 21, 2010 07:30 |
| graag gelezen groetjes |
|
| Tuomas Mattias Grutlson: | Zaterdag, november 20, 2010 21:10 |
| Liefde gaat id over de grenzen van de dood heen. Mooi geschreven. | |
| zomerkind: | Zaterdag, november 20, 2010 20:59 |
| mooi gezegd:) gr edje | |
Over dit gedicht
| Auteur: Vogatoro | 
|
|
| Gecontroleerd door: pantarhei | ||
| Gepubliceerd op: 20 november 2010 | ||
| Thema's: | ||