verraad
het stormt
rusteloos kijk ik in m'n hart
oneindig veel gezichten staren terug
ze kijken me doelloos aan
en toch betekenen al die mensen iets voor me
elk hebben ze een rol gespeeld in mijn leven
sommigen spelen die nog steeds
de een al belangrijker en mooier dan de ander
maar toch zitten ze in mijn hart
mijn hart dat open staat voor o zo veel
en toch bloedt het...
het bloedt door die ene steek die zich
maar bleef herhalen
verraad in zijn ergste vorm
waar niemand iets kon aan doen
want het was mijn schuld
want ik gaf teveel om die ene persoon
de enige persoon waar ik juist niets mocht om geven
verraden, m'n hart bloedt en jij was er maar even
toch vergeef ik je
aan iedereen...
rusteloos kijk ik in m'n hart
oneindig veel gezichten staren terug
ze kijken me doelloos aan
en toch betekenen al die mensen iets voor me
elk hebben ze een rol gespeeld in mijn leven
sommigen spelen die nog steeds
de een al belangrijker en mooier dan de ander
maar toch zitten ze in mijn hart
mijn hart dat open staat voor o zo veel
en toch bloedt het...
het bloedt door die ene steek die zich
maar bleef herhalen
verraad in zijn ergste vorm
waar niemand iets kon aan doen
want het was mijn schuld
want ik gaf teveel om die ene persoon
de enige persoon waar ik juist niets mocht om geven
verraden, m'n hart bloedt en jij was er maar even
toch vergeef ik je
aan iedereen...
Reacties op dit gedicht
| free: | Woensdag, mei 01, 2002 18:13 |
| hoe moeilijk ook je antwoord ligt in vergeven...dan kan je t loslaten liefs free ~(O)~ |
|
| Hanneke Eirinn: | Woensdag, mei 01, 2002 17:08 |
| hmmm het is nooit slecht om om iemand te geven Cedric.. geen schuldvraag ook..liefde is er of niet.. | |
Over dit gedicht
| Auteur: Rivendel | 
|
|
| Gecontroleerd door: maneschijn | ||
| Gepubliceerd op: 01 mei 2002 | ||
| Thema's: | ||