Brok in mijn keel
Woorden stokten in mijn keel,
telkens als ik mijn liefde wilde uiten.
Keer op keer werd ik emotioneel,
en huilde ik enkel tranen met tuiten.
Gevoelens zo ongelooflijk puur,
dat de woorden mijn lippen niet haalden.
Mijn hart steeds weer overstuur,
en tranen die mijn gevoelens weer vertaalden.
Soms was een blik van jou al te veel,
en voelde ik de tranen alweer in mijn ogen.
Dan kwam er weer die brok in mijn keel,
en weende ik enkel stilletjes en ingetogen.
Ware liefde ver boven alles verheven,
vergoten in tranen van pure emotie.
Een hart dat je alles wilde geven,
en hopeloos verdwaalde in haar onbegrensde devotie.
telkens als ik mijn liefde wilde uiten.
Keer op keer werd ik emotioneel,
en huilde ik enkel tranen met tuiten.
Gevoelens zo ongelooflijk puur,
dat de woorden mijn lippen niet haalden.
Mijn hart steeds weer overstuur,
en tranen die mijn gevoelens weer vertaalden.
Soms was een blik van jou al te veel,
en voelde ik de tranen alweer in mijn ogen.
Dan kwam er weer die brok in mijn keel,
en weende ik enkel stilletjes en ingetogen.
Ware liefde ver boven alles verheven,
vergoten in tranen van pure emotie.
Een hart dat je alles wilde geven,
en hopeloos verdwaalde in haar onbegrensde devotie.
Reacties op dit gedicht
| gedroomde mucho: | Zondag, november 21, 2010 19:56 |
| goh, frans dat was me wat ik wou dat iemand bij mij zo in tranen uitbarstte heel mooi neergezet:) |
|
Over dit gedicht
| Auteur: Frans07 | 
|
|
| Gecontroleerd door: Marina | ||
| Gepubliceerd op: 21 november 2010 | ||
| Thema's: | ||