laat me dan sterven
wanneer ik word geleefd
binnen de grenzen
van nevels
twijgen me vastgrijpen
binnen men verbeelding
en elke groei blokkeren
laat me dan sterven
met de overtuiging
dat men lente ooit terugkeert
Reacties op dit gedicht
| Elenore De Groote: | Vrijdag, november 26, 2010 20:30 |
| Heel mooi, het leven kan immers maar bloeien in vrijheid en in een goede atmosfeer van openheid, liefs, Elenore xxx | |
| switi lobi: | Dinsdag, november 23, 2010 09:42 |
| Lieve Tine, hou je vast aan de lente in je hart dan druk ik er een dikke kus op, om een klein hartje onder je riem te steken. Liefs, switi lobi |
|
| _Lieverdje_: | Maandag, november 22, 2010 06:57 |
| in stilte gelezen fijne dag liefs |
|
Over dit gedicht
| Auteur: verhavert | 
|
|
| Gecontroleerd door: | ||
| Gepubliceerd op: 21 november 2010 | ||
| Thema's: | ||