Mijn vriendin heet an
Ik heb een vriendin
ze heet an
samen hebben we het heel erg naar onze zin
daar begrijpt niemand iets van
samen verslinden we de kilos
als er bijkomen is ze boos
ze leerde me het hongergevoel kennen
en me daarmee te verwennen
we kennen elkaar al een hele tijd
en voeren samen de strijd
iedere week het getal iets lager
maar soms gaat het wat trager
an heeft niet zoveel vrienden
maar de enkelen die haar verdienden
ze neemt je volledig in haar macht
maar heeft je ook extra kracht
iedereen zegt dat ik an moet laten gaan
maar dan zal ik er weer alleen voor staan
ze zeggen dat an m'n vijand is
en dat ik eten echt wel mis
nu worden we tegen elkaar uitgespeeld
en ik weet dat zij binnenkort
haar gedachten met iemand anders deeld
als mijn wereld is ingestort
ze zeggen dat ik dan terug zal leven
zonder an de bovenhand te geven
ik geloof het allemaal niet
want er is niemand die mijn verdriet ziet
ze doen me geloven
dat ik ziek ben
en ik moet beloven
dat ik zal vechten voor hen
an is mijn beste maat
die er altijd voor me staat
ik laat haar nooit meer alleen
dan loopt iedereen maar van me heen
ze willen me doen denken
en hun m'n ziel schenken
dat ze daar kunnen duidelijk maken
dat ik m'n anorexia moet staken
zo simpel zal het niet zijn
het doet me heel veel pijn
dat ze an niet kennen als ik
want zonder an was ik veel te dik
ze heet an
samen hebben we het heel erg naar onze zin
daar begrijpt niemand iets van
samen verslinden we de kilos
als er bijkomen is ze boos
ze leerde me het hongergevoel kennen
en me daarmee te verwennen
we kennen elkaar al een hele tijd
en voeren samen de strijd
iedere week het getal iets lager
maar soms gaat het wat trager
an heeft niet zoveel vrienden
maar de enkelen die haar verdienden
ze neemt je volledig in haar macht
maar heeft je ook extra kracht
iedereen zegt dat ik an moet laten gaan
maar dan zal ik er weer alleen voor staan
ze zeggen dat an m'n vijand is
en dat ik eten echt wel mis
nu worden we tegen elkaar uitgespeeld
en ik weet dat zij binnenkort
haar gedachten met iemand anders deeld
als mijn wereld is ingestort
ze zeggen dat ik dan terug zal leven
zonder an de bovenhand te geven
ik geloof het allemaal niet
want er is niemand die mijn verdriet ziet
ze doen me geloven
dat ik ziek ben
en ik moet beloven
dat ik zal vechten voor hen
an is mijn beste maat
die er altijd voor me staat
ik laat haar nooit meer alleen
dan loopt iedereen maar van me heen
ze willen me doen denken
en hun m'n ziel schenken
dat ze daar kunnen duidelijk maken
dat ik m'n anorexia moet staken
zo simpel zal het niet zijn
het doet me heel veel pijn
dat ze an niet kennen als ik
want zonder an was ik veel te dik
Reacties op dit gedicht
| Ellen: | Donderdag, juni 20, 2002 16:59 |
| Anorexia is NOOIT een vriendin, het is iemand die je manipuleerd. Als je dit leest, denk je waarschijnlijk dat ik ongelijk heb maar binnen enkele jaren, als je dan nog leeft tenmiste (met die ziekte weet je nooit) zal je beseffen dat dit fout was. En zou jij willen dat je dochter later hetzelfde doet dan jou met het risico haar te kunnen verliezen? Enkel voor enkele kilo's? Is het leven dan echt niet meer waard? Vergeet niet, an(orexia) is liet alleen jouw vriendin, an is ook een vrien |
|
| jeanine: | Woensdag, mei 01, 2002 19:59 |
| Lieve Eve, Je ziet 'annie' als je vriendin, maar ga eens na, is zij echt wel een vriendin? is zij een vriendin waar je blindelings op kan vertrouwen? nee, want zij wil alleen maar dat je dingen doet die zij wil!, die zij goed vind, dingen waarvan zij gelukkig van wordt! zo iemand kan je toch geen vriendin noemen!? Kom op meis, zet je gezonde verstand aan het denken, en luister naar je ECHTE vrienden, en niet naar je 'annie-vriendin'. want nu lijkt ze wel een vriendi |
|
Over dit gedicht
| Auteur: Eve | 
|
|
| Gecontroleerd door: maneschijn | ||
| Gepubliceerd op: 01 mei 2002 | ||
| Thema's: | ||