in eenzaamheid voel ik verdriet
als het leven mij niets meer kan geven
niets meer toevoegt aan mijn bestaan
mijn ogen alleen nog kijken
laat mij gaan
als ik huil en niemand ziet mijn tranen
niemand die mijn woorden nog verstaat
als iedereen naar huis toe wil
mij met mijn gevoel hier achterlaat
in eenzaamheid voel ik verdriet
de muren beginnen te leven
niemand die mijn vragen kent
wil mij antwoord geven
de muren,ze komen steeds dichterbij
de engelen kijken reeds naar mij
ik voel mijn tranen van verdriet
ook al ziet een ander dat niet
als het leven mij niets meer wil geven
niets meer toevoegt aan mijn bestaan
mijn dagen in ledigheid verstrijken
LAAT MIJ GAAN
xxx heidekind
niets meer toevoegt aan mijn bestaan
mijn ogen alleen nog kijken
laat mij gaan
als ik huil en niemand ziet mijn tranen
niemand die mijn woorden nog verstaat
als iedereen naar huis toe wil
mij met mijn gevoel hier achterlaat
in eenzaamheid voel ik verdriet
de muren beginnen te leven
niemand die mijn vragen kent
wil mij antwoord geven
de muren,ze komen steeds dichterbij
de engelen kijken reeds naar mij
ik voel mijn tranen van verdriet
ook al ziet een ander dat niet
als het leven mij niets meer wil geven
niets meer toevoegt aan mijn bestaan
mijn dagen in ledigheid verstrijken
LAAT MIJ GAAN
xxx heidekind
Reacties op dit gedicht
| mucho*s strooistout: | Vrijdag, december 03, 2010 21:01 |
| goh, ik zit naar je uitleg bij het gedicht te kijken het is mooier als het uit het gedicht spreekt of uitleg weglaten mooi gedaan, het sterke hart zal jij ook wel hebben vrees ik:) |
|
| anne(21): | Zondag, november 28, 2010 22:56 |
| Ben er stil van... Sterkte Liefs anne |
|
| Aran.Luc: | Zondag, november 28, 2010 17:42 |
| sterk verwoord, voelbaar verplaats in een ander.. erg mooi |
|
| heidekind: | Zondag, november 28, 2010 17:39 |
| dit gedicht gaat over mijn moeder van 90 jaar wiens hart maar niet wil stoppen met tikken terwijl de andere functies hun werk hebben neergelegd. | |
| Just*mi: | Zondag, november 28, 2010 16:52 |
| Ik kan je niet laten gaan...kom mee in me trijntje zitten we vooraan... | |
| esteban.: | Zondag, november 28, 2010 13:36 |
| ja, dat is eenzaamheid en hoe ze inwerkt op het leven... liefs esteban |
|
Over dit gedicht
| Auteur: heidekind | 
|
|
| Gecontroleerd door: christina | ||
| Gepubliceerd op: 28 november 2010 | ||
| Thema's: | ||