Ik overtuig mezelf er keer op keer van
dat ik niets meer voor je voel,
maar als ik je zie doet het besef, dat jij
nooit bij mij zal zijn, pijn.
Ik kan je niet helemaal vergeten,
je hebt me nog altijd in je macht
en dat weerhoudt me ervan mijn hart
aan iemand anders te schenken, en gelukkig
te zijn, zonder jou.
Ik ga vanbinnen langzaam kapot en ik heb
de moed niet me ertegen te verzetten,
ik hoop dat er een dag komt dat ik sterk
genoeg zal zijn om jouw volledig te vergeten,
zodat ik mijn hart opnieuw kan openstellen voor
de liefde.