opgewelde gevoelens
lachende sneeuwvlagen
lijken de wolken
niet meer op de vlucht te slaan
loop ik de straat uit
waar zij woont
gewit door de sneeuw
onder mijn armen
de stralende winterzon
kijkt ze
achter haar gordijnen
mij na
stokt de adem
in mijn keel
maar in een oogwenk
zie ik haar weer staan
ongemerkt wandel ik
door deze wonderbaarlijke
witte wereld
om haar voetstapjes
in de sneeuw
van gister avond
te volgen naar
haar schatkist
vol liefdeskleuren
ineens welt het witte deken
van de straat
waarin ik elke dag rond loop
op in gevoelens
dat mij
naar haar thuis
zal leiden
krijg ik zomaar weer
opgewelde gevoelens
over haar
die mij veranderen
in een dwaas
der liefde
prettig weekend toegewenst
liefs
johan hijzelaar
Over dit gedicht
| Auteur: johandedichter | 
|
|
| Gecontroleerd door: | ||
| Gepubliceerd op: 03 december 2010 | ||
| Thema's: | ||