Zon en wolken
Aan de rand van een stad in de randstad
In de zon met m'n hond op een lichtend wit pad
Hij had m'n zonneroep in koeienletters blijkbaar gezien
Hij bleef hier heerlijk aanwezig tot minstens twaalf uur tien
De dicht gedreven wolken, jaloers op zijn gestraal
Spreken een heel andere, soms dreigende, taal
Ik blijf me echter op het verwarmende zonnelicht richten
En pas ervoor om voor de koude wolkenzucht te zwichten!
Reacties op dit gedicht
| zomerkind: | Vrijdag, december 03, 2010 14:13 |
| gewoon lekker doorlopen in die sneeuw :) gr edje | |
| Elenore De Groote: | Vrijdag, december 03, 2010 12:40 |
| Heel leuk geschreven, graag gelezen! Zo met de hond wandelen is geweldig meditatief. Liefs, Elenore xxxx | |
Over dit gedicht
| Auteur: wervelende regenboog |  
|
|
| Gecontroleerd door: maneschijn | ||
| Gepubliceerd op: 03 december 2010 | ||
| Thema's: | ||