Het doet me niets meer, pap

Acht verjaardagen gehad

zonder een cadeautje,

een knuffel of een kus

niets meer dan een kaartje

Zes verjaardagen

heb ik gehuild,

geschreeuwd en gevraagd

waarom een kaart voldoende leek te zijn

Twee verjaardagen

heb ik getreurd,

gemokt en verder gedaan

omdat alleen een kaart was wat ik nodig had

Dit jaar gebeurde het dan

Geen traan gelaten,

geen woede en gewoon gelachen

terwijl zelfs een kaart nu teveel scheen te zijn

Maar ach, het doet me ook niets meer

Geschreven door

anne(22)

Reacties op dit gedicht

anne(22) vindt het leuk als je reageert op dit gedicht Nog geen account bij Gedichten-Freaks? Vul hieronder je gegevens in om te registreren en laat gelijk een reactie achter.
Je schrijversnaam
Wachtwoord
wachtwoord nogmaals
E-mailadres

witbeertje:	Woensdag, december 15, 2010 20:51
erg herkenbaar dit gedicht lijkt wel of we hetzelfde mee hebben moeten maken mooi geschreven sterkte liefs witbeertje

Over dit gedicht

Auteur: anne(22)
Gecontroleerd door: Sheena
Gepubliceerd op: 05 december 2010
Thema's: [Vaders] [Teleurstelling] [Verwerking]