Elke dag stond ik aan je kist,
Zag ik jou lichaam met je handen gevouwen.

Elke dag stond ik aan je kist,
En huilde mijn hart en ziel.

Elke dag stond ik aan je kist,
Zodat je wist dat ik er was.

Elke dag stond ik aan je kist,
Omdat ik toen pas zag, hoe kort het leven was.

Elke dag stond ik aan je kist,
Omdat ik elke ochtend weer niet kon geloven,
dat je er echt niet meer was..

Elke dag stond ik aan je kist,
Stopten we je jouw vertrouwde zakdoek onder je handen.

En elke dag stond ik aan je kist,
Met die angstige gedachte, dat de begrafenis dichterbij kwam.


Nu kan ik je niet meer zien,
En dat maakt de afstand groter,
Want o wat had ik je graag nog elke dag bezocht.

Nu sta ik elke dag aan je graf,
En dat doet de meeste pijn ooit.

Nu sta ik elke dag aan je graf,
Omdat er geen andere plek meer is, waar jij bent.

Elke dag sta ik aan je graf,
Vol Respect, Liefde, Trouw, Gemis..
Maar jouw vergeten mijn lieve Beppe zal ik nooit!
Want jij leeft eeuwig in mijn hartje voort.