als ik dwaal door het huis van mijn verleden
is er niets meer dat ik vind
dan hier en daar een voetstap
die ik achterliet als kind
dan zie ik weer dat ene hoekje
waar ik dacht alleen te zijn
waar ik zat te huilen
om het pesten,dat deed pijn
niemand om op terug te vallen
ik was alleen in huis
als de dag was afgelopen
was iedereen weer thuis
als ik dwaal door het huis van mijn verleden
vind ik nog een oude kast
wat er in ligt is vergaan
er ligt niets meer wat nog past
al wat blijft zijn herinneringen
ik sluit dat boek voorgoed
de pagina's zijn niet meer te lezen
daar is niets meer dat ik vrezen moet
xxx hilda