Noël...
Noël…
De meeste lopen doelloos rond,
op zoek naar nutteloze geschenken
die met een valse “dank u wel”
zo rap mogelijk worden vergeten.
Deze Kerst zal het niet anders zijn,
want mijn stad is vergeven van
lelijke mensen met rode mutsen op.
Ik stil mijn innerlijke onrust
met liters wijn en hartverwarmende drankjes
tot de lelijkheid in de menigte verdwijnt.
Waarom? Daarom!
Dan draait het leven rond de bleke wintermaan,
en lig ik hier languit dood te gaan.
Ik breek een glas in duizend stukken
en snij me aan de scherven.
O wee, morgen krijs jij weer halleluja
en heb ik ongelofelijke koppijn…
esteban 12 December 2010
Reacties op dit gedicht
| mucho*s uileballen: | Zondag, december 12, 2010 17:30 |
| ik weet het ik weet het verontschuldigt u mij namens alle heibeltjes die op een punt samenkomen WE KUNNEN NIET ZINGEN:D |
|
| mucho*s uileballen: | Zondag, december 12, 2010 17:28 |
| komt allen, komt allen heibeltje is weer in het land:D |
|
| spring-in-het-veld: | Zondag, december 12, 2010 15:48 |
| knap verwoord! groetje, sihv |
|
| Mady: | Zondag, december 12, 2010 15:37 |
| ook niet graag alleen op de feestdagen? kan het heel goed begrijpen proost | |
| mucho*s uileballen: | Zondag, december 12, 2010 13:09 |
| kwijlend bij kadootjes of kotsend van de drank hemeltergend de jezuskreet gegroet u allen ben blij ik weet |
|
| verhavert: | Zondag, december 12, 2010 12:46 |
| ja waarom niet blijven stilstaan bij de waarheid van kerst prachtig esteban |
|
| windwhisper: | Zondag, december 12, 2010 12:14 |
| ja die mutsen en jij je wijntje alles is mogelijk met erna koppijn ik kan een glimlach niet obnderdrukken al begrijp ik ook wel iets van de strekking hoor, maar het beeld dat jij schetst op mijn netvlieg, ik wilde dat ik tekenen kon lieve groet Cobie zonder rooie kerstmuts |
|
Over dit gedicht
| Auteur: esteban. | 
|
|
| Gecontroleerd door: Marina | ||
| Gepubliceerd op: 12 december 2010 | ||
| Thema's: | ||