het jou in ons
nog moe van slaap met dromen
die in mijn hoofd zich wenden
ontwaakt ’t geweld van wereld
omhult mij als de koude lucht
uit ’t noorden van de pool
zoek ik een woord, dat ene
dat gloeit door het bijzondere: jou;
ik zoek het jou in ons
en ook een melodie, die ene
die zacht in alle tonen woont
de daad die boeien openbreekt
woestijn die regen nodig heeft
zoek ik in jou, het jou in ons
tot jij het zegt, het woord
dat ene, ons zingt een melodie
en doet de daad opdat ’t gebeurt
de zang weerklinkt en ‘t woord
altijd in ons gesproken wordt.
sunset 13-12-2010
Reacties op dit gedicht
| Artifex: | Maandag, december 13, 2010 18:08 |
| Hele mooi Sunset! Vooral dat jou in ons vind ik erg mooi. Liefs, Artifex. |
|
| esteban.: | Maandag, december 13, 2010 15:36 |
| Voor poezie ben je hier wel aan het juiste adres... Knap, liefs esteban |
|
| Just*mi: | Maandag, december 13, 2010 12:51 |
| Mooi... | |
| The Mask: | Maandag, december 13, 2010 12:47 |
| Leuk om bij mijn terugkomst te zien dat je nog steeds schrijvende bent. Ga zo door! | |
Over dit gedicht
| Auteur: sunset | 
|
|
| Gecontroleerd door: | ||
| Gepubliceerd op: 13 december 2010 | ||
| Thema's: | ||