Vergeet voorgoed
VERGEET VOORGOED
je verlangt naar de dood?
naar de naakte eenzaamheid
waarin de wereld je laat gaan
en het vuur van je vechten dooft?
je hoopt op een elders?
waar het niemand zijn,
het onbestaan in lieve leegte
je een laatste kus geeft
alvorens gedachte en gevoel
vanuit je ziel weg zweven
naar de herinnering die ons rest?
naar een muisstil einde
van wat niet had mogen zijn?
naar de dood,
schepper van rust?
in vrede, voorgoed?
rust
vergeet voorgoed
we zien elkaar
als je wakker wordt
Reacties op dit gedicht
| Innerchild: | Zaterdag, december 25, 2010 12:40 |
| Koude rilling ... | |
| Ayesha Maliangkay: | Woensdag, december 15, 2010 11:17 |
| Wel, het gaat | |
| Yellow : | Woensdag, december 15, 2010 08:59 |
| sterk! | |
Over dit gedicht
| Auteur: Het Gejefte | 
|
|
| Gecontroleerd door: Marina | ||
| Gepubliceerd op: 15 december 2010 | ||
| Thema's: | ||