Estafettedicht ( Artifex)

kom zitten bij het vuur

hoor de vlammen knetterend vertellen

over ons en allen die ons voorgingen

op de zoektocht naar warmte

zij vullen de leegte in onze gedachten

op winteravonden als deze

laten ons weten dat buiten verder weg is

dan wij eigenlijk denken

laten we scharen rond de haard

en luisteren

…..

Artifex

naar de wind die ons toezingt

haar melodie vol verlangen

bijna smekend

om haar te volgen

te zetten

nieuwe sporen

in de tijd

tussen toen

en wat komt

misschien onverwachts

maar nooit ongegrond

zachtjes wiegend op de gedachte

wat jij mij brengt

na mij

nabij

Annemieke

…..

kom

zet je nu maar neer, de warmte wacht

laten we vertellen

van een stille kracht

vol liefdevolle sterren en een

glinsterende

nacht

luister naar de lichte vogels, naar

een simpel Kerstverhaal

de echo van een herder beeft

in fluisterende stappen

ach

dit is- wat in mijn volle hart

zo ingetogen voor de jouwe

leeft

switi lobi

er tingelden belletjes
men hoorde

-ho-ho-ho-

daar stond voor de deur   
een slee met rendier
de kerstman op de bok zei

`t is mijn plezier, want
iedereen rond het vuur
krijgt hetzelfde cadeau

-ho-ho-ho-

en grinnikte toen hij
de doos op tafel zette

hoe blij het hele gezelschap keek
naar hun estafette stokje

mientje van vier
de allerjongste hier
mocht haar verhaaltje vertellen

en gaf daarna haar stokje door aan..

tante muchocha, overgekomen

uit het verre Amerika

kon niet wachten..

-ho-ho-ho-

spring-in-het-veld