daar gaat hij, vallend naar benee
een sneeuwvlokje, broos en alleen
samen sterk, vormen een verband
van witte eenheid, koud en nat
de serene maagdelijke deken
die onze vergezichten bedekt
zorgen voor veranderende sferen
in warme huizen en harten
Oorlam: | Maandag, december 20, 2010 15:34 |
zo heb ik nog nooit tegen sneeuw aangekeken:D maar ik houd het in gedachten;) | |
mucho*s staart: | Maandag, december 20, 2010 13:15 |
de deken on the road is inmiddels veranderd in smurrie daar gaat je maagd was ze maar binnenshuis gebleven:P |
|
Yellow : | Maandag, december 20, 2010 13:12 |
mooi! | |
Peter van Tiel: | Maandag, december 20, 2010 13:07 |
Je gedicht is even mooi als de maagdelijke witte deken buiten. Fijne dag verder. Liefs, Peter. |
|
Quicksilver: | Maandag, december 20, 2010 12:44 |
Winterbeelden veranderen alles mooi in maagdelijkheden! Dat verandert vele sferen lieve groet dicky |
|
zomerkind: | Maandag, december 20, 2010 08:33 |
lekker nostalgisch miranda :) was je r weer meid?? liefs edje xxx | |
trucker klaas: | Maandag, december 20, 2010 08:32 |
en een lichte ongerustheid voor huisgenoten die toch de weg op moeten .... wel subtiel beschreven :) ,klaas |
|
windwhisper: | Maandag, december 20, 2010 08:27 |
vele vlokjes een sneeuwtapijt en een wintermantel voor struiken en bomen een dartel en sneeuwpret voor kinderen lieve groet Cobie |
|
Auteur: one for the road | ||
Gecontroleerd door: maria | ||
Gepubliceerd op: 20 december 2010 | ||
Thema's: |