de stad
het is te vroeg;
de straten slapen nog
in een nachtkleed
van stilte en
een zachte bries
brengt zwerfvuil tot leven.
Het magisch licht
van neonlampen
schept een
schaduwwereld
naast de mijne
zo ben je
nooit
alleen
de straten slapen nog
in een nachtkleed
van stilte en
een zachte bries
brengt zwerfvuil tot leven.
Het magisch licht
van neonlampen
schept een
schaduwwereld
naast de mijne
zo ben je
nooit
alleen
Reacties op dit gedicht
| Quicksilver: | Dinsdag, december 21, 2010 16:21 |
| Mooi geschreven! liefs,dicky |
|
| switi lobi: | Dinsdag, december 21, 2010 14:29 |
| Het is weer zoooo fijntjes lieve Willy. Fijne middag, switi lobi |
|
| Ayesha Van Kesteren: | Dinsdag, december 21, 2010 12:35 |
| Dit is mooi! Eenzaamheid verwoord in nooit alleen zijn. De ''alleenheid''. Schitterend! Ayesha |
|
Over dit gedicht
| Auteur: willy peeters | 
|
|
| Gecontroleerd door: Sheena | ||
| Gepubliceerd op: 21 december 2010 | ||
| Thema's: | ||