laat me...
zonnestralen proberen met te bereiken
ze falen, zoals vaker deze week
Moeder Zon kijkt boos op ze neer
maar zij zijn niet schuldig, dat ben ik
konden ze me maar grijpen
wikkelen in hun warmte
maar steeds ren ik weg
voor enige genegenheid
kom niet te dicht bij, nee laat me
ik wil mezelf niet weer verliezen
afhankelijk worden van het gevoel
als een verslaafde van jouw warmte
Reacties op dit gedicht
| Janny Scheybeler de Jonge: | Dinsdag, december 28, 2010 14:28 |
| wat een prachtig om over na te denken gedicht!! gr.janny |
|
| _Lieverdje_: | Donderdag, december 23, 2010 06:59 |
| rakend prachtig geschreven ook fijne feestdagen voor jou(jullie) liefs |
|
| verhavert: | Woensdag, december 22, 2010 19:46 |
| zo rakend mooi een pareltje liefs |
|
| *..stik..*: | Dinsdag, december 21, 2010 21:29 |
| Waw :) Mooi! |
|
| gered door het klokkenspel: | Dinsdag, december 21, 2010 16:09 |
| oww, zonverslaafde:S | |
| zomerkind: | Dinsdag, december 21, 2010 15:48 |
| nou miranda knap van je dit zuiver poetisch gedicht mooi:) xxx edje | |
Over dit gedicht
| Auteur: one for the road |  
|
|
| Gecontroleerd door: pantarhei | ||
| Gepubliceerd op: 21 december 2010 | ||
| Thema's: | ||