De verhalen.
Ze dwarrelen door mijn hoofd.
Het zijn de verhalen van mij ziel.
De ziel die mij de weg toch probeert te wijzen.
Het hart is net een engel, het brengt je op de goede weg.
De ziel is als een duivel, het brengt je op het verkeerde pad.
Maar zo is het leven.
Je zit met tegenslagen.
Die je toch wel kan verwachten.
Maar nu zit ik met de verhalen.
Van de ziel die mij over wil nemen.
Zo kan het toch niet meer verder?
Ik kan zo nier meer verder.
De verhalen van mijn ziel.
Elke keer weer komen ze uit op het verleden.
De tijd dat het zo moeilijk was.
Zo koud en zo alleen.
Zo donker en zo stil.
Niemand die me toen kon helpen.
En vooral mijn ziel.
Die mij kwaad wou doen.
Toch ben ik verder gegaan.
Ondanks die verhalen.
De verhalen van mijn ziel.
Toch ben ik gaan luisteren.
En heb ik veel fouten gemaakt.
Ik geef het leven niet meer op.
En ga door voor mijn alles.
Mijn vrienden en mijn moeder.
De vrouw die zo sterk was,
om voor mij te kunnen zorgen.
Toen luisterde ik naar mijn ziel.
Toen ik niet wist hoe het leven in elkaar zat.
Verandering is er zeker.
Uiteindelijk weet ik dat het goed komt.
Dan volg ik mijn hart.
Niet meer luisterend naar mijn ziel.
Alles komt goed.