winternacht
op ruwe akkers ligt de sneeuw
de oude muren krijgen lucht van verte
je klamme kraag vangt schemerlicht
van niet te tellen fonkelende sterren
de stap knarst op bevroren sneeuwkristallen
graaft zich een spoor van ijzerharde zolen;
je bange hart laat snel zijn harnas vallen
draai je niet om wanneer de jagers jagen
- in alle voren zie je schaduwen van graven -
wijl nacht vervliegt, in hemel lichten doven
en dood zijn zeis is aan het wetten
laat nieuwe dag je in het leven weer geloven.
sunset 25-12-2010
Reacties op dit gedicht
| karinvangelder: | Zaterdag, december 25, 2010 10:21 |
| heel mooi Ingo. ook jullie wens ik mooie dagen . met lieve groet x Karin |
|
Over dit gedicht
| Auteur: sunset | 
|
|
| Gecontroleerd door: | ||
| Gepubliceerd op: 25 december 2010 | ||
| Thema's: | ||