word samen ook een soort alleen
hoe verleidelijk spin je leugens
als wurgkoord van je eenzaamheid
want je slingert je door bedrog
en schatert je onzekerheden
maar het leed is allang geleden
nu je buigt en valt en knakt
-want genieten doe je niet-
en opgeeft tot je spijt
en nu tover ik weer luchtigheden
en kap mijn ongemak
poets het stof van mijn verleden
tot de glans van deze dag
als wurgkoord van je eenzaamheid
want je slingert je door bedrog
en schatert je onzekerheden
maar het leed is allang geleden
nu je buigt en valt en knakt
-want genieten doe je niet-
en opgeeft tot je spijt
en nu tover ik weer luchtigheden
en kap mijn ongemak
poets het stof van mijn verleden
tot de glans van deze dag
Reacties op dit gedicht
| teun hoek: | Dinsdag, december 28, 2010 12:43 |
| toch lijkt alleen zijn een verdwalen verlies, wat twee wel kunnen halen. |
|
Over dit gedicht
| Auteur: karen1990 | 
|
|
| Gecontroleerd door: Marina | ||
| Gepubliceerd op: 28 december 2010 | ||
| Thema's: | ||