Onontkoombaar verdriet
iedere zwoele avond
wanneer de roze vingers
van de uitdovende zon
over de zee tasten
denk ik aan jou
gezeten op het strand
heimwee onderdrukkend
in gedachten verzonken
over hoe het ooit was
tussen jou en mij
hoe liefde floreerde
toekomst ons toelachte
tot noodlot toesloeg
engelen jou ontvoerden
naar eeuwige rust
weggelopen van 't verdriet
naar paradijselijk eilanden
proberen herinneringen
te verdringen, diep in mij,
kan ik je niet vergeten
wanneer de roze vingers
van de uitdovende zon
over de zee tasten
denk ik aan jou
gezeten op het strand
heimwee onderdrukkend
in gedachten verzonken
over hoe het ooit was
tussen jou en mij
hoe liefde floreerde
toekomst ons toelachte
tot noodlot toesloeg
engelen jou ontvoerden
naar eeuwige rust
weggelopen van 't verdriet
naar paradijselijk eilanden
proberen herinneringen
te verdringen, diep in mij,
kan ik je niet vergeten
Reacties op dit gedicht
| verhavert: | Dinsdag, december 28, 2010 21:30 |
| wat dood is bestaat nog en gaat voor ons uit rakend lieve Ronny gelukkig fictie |
|
| esteban.: | Dinsdag, december 28, 2010 19:08 |
| Gelukkig fictie hee Ronny, anders zouden onze straten deze nacht wel eens onveilig kunnen gemaakt worden door sacret harp singers... liefs esteban |
|
| Ayesha Van Kesteren: | Dinsdag, december 28, 2010 15:16 |
| Ja... De engele haar ontvoerde! Mooie gedachte! Ayesha |
|
| spring-in-het-veld: | Dinsdag, december 28, 2010 13:58 |
| een toekomstspookbeeld uit het verleden, en toen er dan.. graag gelezen ditte.. |
|
| gelukkig niet mucho: | Dinsdag, december 28, 2010 13:51 |
| dook even diep tot de tranen me in de ogen |
|
| Elinora: | Dinsdag, december 28, 2010 13:00 |
| dit gedicht greep me erg aan..ik voel met je mee..ik wil je heel veel sterkte toewensen..! lieve groet Lin |
|
Over dit gedicht
| Auteur: Hieronymus | 
|
|
| Gecontroleerd door: Marina | ||
| Gepubliceerd op: 28 december 2010 | ||
| Thema's: | ||