Einde van de dans
Dans, nog eens met me, zoals toen.
Toen je nog van me hield, en me beminde.
Me beminde, alsof er geen andere vrouw was.
Geen andere vrouw was, die op deze aarde liep.
Die op deze aarde liep, en je bekoren kon.
Bekoren kon, zoals ik.
Dus dans, nog eens met me, zoals toen.
Toen je nog van me hield, en me beminde.
Me beminde, alsof er geen andere vrouw was.
Geen andere vrouw was, die op deze aarde liep.
Die op deze aarde liep, en je bekoren kon.
Bekoren kon, zoals ik.
Dus dans, nog eens met me, zoals toen.
Reacties op dit gedicht
| esteban.: | Donderdag, december 30, 2010 00:32 |
| Knap... liefs esteban |
|
| Nummer 127 : | Woensdag, december 29, 2010 23:18 |
| en de muziek speelt voort... Bart |
|
Over dit gedicht
| Auteur: Esmé-Claire | 
|
|
| Gecontroleerd door: Marina | ||
| Gepubliceerd op: 29 december 2010 | ||
| Thema's: | ||