ik stond in de deuropening
jij was nog druk in gesprek

je zag mij niet, maar ik jou wel
ik aanschouwde je vanaf mijn plek

Ik had je om je hals willen vliegen
maar je leek zo breekbaar, zo teer

een gevoel van vreugde overviel me
gelukkig, je bent er weer

van een afstand keek ik toe
naar hoe stond, hoe je keek

met rechte rug en een stralende lach
maar nog wel steeds een beetje bleek

een vriendelijke glimlach, een beleefde groet,
een laatste knik, je moet nu gaan

ik zie hoe moe je bent, maar je lacht
als je mij vervolgens ziet staan

je bent bang dat ik schrik
je niet aanraken durven zou

er is echter geen moment van twijfel
ik moet en zal met een zoen, afscheid nemen van jou