Druppels van geluk
Druppels van geluk
Het koude witte landschap,
overspoeld met een warm deken.
Een gezicht heel knap,
wordt er op dat moment bekeken.
Stilliggend ligt ze daar te leven,
in een droom die ik niet kan zien.
Tussendoor lacht ze heel even,
mijn hart vult met warmte voor tien.
Want haar geluk doet ieder smelten,
druppels van het puurste gevoel.
Het is bijna niet voor te stellen,
maar zij geeft mijn leven doel.
Het koude witte landschap,
overspoeld met een warm deken.
Een gezicht heel knap,
wordt er op dat moment bekeken.
Stilliggend ligt ze daar te leven,
in een droom die ik niet kan zien.
Tussendoor lacht ze heel even,
mijn hart vult met warmte voor tien.
Want haar geluk doet ieder smelten,
druppels van het puurste gevoel.
Het is bijna niet voor te stellen,
maar zij geeft mijn leven doel.
Reacties op dit gedicht
Over dit gedicht
| Auteur: Marick | 
|
|
| Gecontroleerd door: Sheena | ||
| Gepubliceerd op: 05 januari 2011 | ||
| Thema's: | ||