Ik kan niet meer
Ik ben op
Het is genoeg geweest
Het heeft al veel te lang geduurd
Te lang die pijn gevoeld
Te lang het verdriet, het gemis
Ik wil geen klappen meer
Het doet te veel pijn
Het doordringt mijn zijn
Mokerslagen, keer op keer
Ik haat het, elke herinnering
Die opduikt en me onderdompelt
In wat was, en wat nooit meer zal zijn
Ik zink steeds verder
De duizend stemmen in mijn hoofd
Stormen door elkaar als gieren
Ik wil dat ze eindelijk zwijgen
Ik ben het moe om hier te zijn
Om te leven met de pijn
Leven wordt overleven
Geven wordt overgeven
Aan de wanhoop van het zijn
Ik wil weg van deze wereld
Weglopen van de pijn
Van de leegte die je achterliet
Van het gemis, van het verdriet
Ik geef het op
Ik heb verloren
Ik leg de strijdbijl neer
Wat is, was, zal nooit meer zijn
Ik wil niet meer
Ik kan niet meer
Ik ben op
Het is genoeg geweest
Ik wil nooit meer voelen
Nooit meer wakker worden
Niet meer zijn