voor mijn dochter S.
het podium nog donker leeg
duwt lichtman zacht
de schakelaar hoog
het fonkelt glinstert
helder wit
het middelpunt
toont jou
hoe je dat doet
de eng begrensde
honderd meter in het vierkant
waar wereld speelt en trekt
mijn blik van pas naar pas
verliest zich in je feeërieke
dans-muziek
de schakelaar
snel naar benee
doven de schijnwerpers
’t magische lost op
in ’t sterven bij de laatste toon
klopt ’t alledaags weer
op ritme van applaus.
sunset 08-01-2011
Reacties op dit gedicht
| windwhisper: | Zaterdag, januari 08, 2011 12:46 |
| Feeeriek Sunset Ingo, tja ik zit met die trema, maar goed het is een wonderschone ode in poezie lieve groet Cobie |
|
Over dit gedicht
| Auteur: sunset | 
|
|
| Gecontroleerd door: | ||
| Gepubliceerd op: 08 januari 2011 | ||
| Thema's: | ||