De drang
Soms, met veel pijn of woede,
Wordt de drang weer sterk.
Soms laat ik mezelf gaan,
En het warme bloed zal rustig vloeien.
Nooit in de pols,
Want klaar om te sterven ben ik nog niet.
Maar bang voor de dood evenmin.
Alleen in sterk zijn geen zin.
Rustig voel ik het mes in mijn vlees verdwijnen,
En de druppels verschijnen.
Langzaam word de pijn vanbinnen minder,
En de pijn van buiten neemt toe.
Nee ik ben niet levensmoe,
Alleen te vermoeid om tegen de drang te vechten.
Sterven mag en kan ik niet,
Maar ben moe van al het vechten en verdriet.
Wordt de drang weer sterk.
Soms laat ik mezelf gaan,
En het warme bloed zal rustig vloeien.
Nooit in de pols,
Want klaar om te sterven ben ik nog niet.
Maar bang voor de dood evenmin.
Alleen in sterk zijn geen zin.
Rustig voel ik het mes in mijn vlees verdwijnen,
En de druppels verschijnen.
Langzaam word de pijn vanbinnen minder,
En de pijn van buiten neemt toe.
Nee ik ben niet levensmoe,
Alleen te vermoeid om tegen de drang te vechten.
Sterven mag en kan ik niet,
Maar ben moe van al het vechten en verdriet.
Reacties op dit gedicht
| DrieGeetjes: | Woensdag, januari 12, 2011 19:45 |
| En daar mag je MEGA-apetrots op zijn. :) | |
| DrieGeetjes: | Woensdag, januari 12, 2011 19:45 |
| Dat je ''eraf'' bent, SnuifDuif, ben ik blij voor je. Maar je speelt wel nog met de gedachte, en om tegen die gedachte te verzetten kost kracht en ruggegraat. En die twee heb jij volgens mij. :) Maar het feit blijft dat ''waardoor'' je die gedachte hebt, blijft bestaan. En om eerlijk te zijn zal het ‘waardoor’ in je leven blijven. Daar kun je aan werken, en daardoor nog sterker worden als je al bent. Denk maar eens hoeveel energie het kost om die drang-gedachte te onderdrukken. |
|
| kalend mucho: | Woensdag, januari 12, 2011 18:19 |
| ja, vechten waartegen pijnlijke waarheden las ik hier liefs, |
|
| DrieGeetjes: | Woensdag, januari 12, 2011 01:37 |
| En met het beneden geschrevene krab ik nog maar aan de oppervlakte... En zo gaat de neerwaartse spiraal door... Totdat je keihard op de uiteindelijke bodem knalt. Snuifduif... Vertouw je leed toe aan iemand. Schrijven is de 1.ste stap. Nu de 2.de nog... |
|
| DrieGeetjes: | Woensdag, januari 12, 2011 01:28 |
| Laat me raden... Je slaapt zeer slecht, soms val je pas door uitputting in slaap,bang als je bent voor de nachtmerries. Eet weinig, waardoor je nog meer verzwakt en moe(deloos) wordt, en kunt het (je automutilatie) heel goed verbergen. Maar je zou er toch heel graag met iemand over praten, maar je vertrouwd het niet... | |
Over dit gedicht
| Auteur: Snuifduif | 
|
|
| Gecontroleerd door: Sheena | ||
| Gepubliceerd op: 11 januari 2011 | ||
| Thema's: | ||