Daar loop je dan, overal zo snel als je maar kan. Bij elke stap kijk je stiekem om je heen, het is gemeen. "Ik ben dik, lelijk en nutteloos" denk ik bij mezelf, "Maar ik ben toch niet nog maar elf?" Snel loop ik door "Nee denk ik bij mezelf, Hallo! Ik ben vijftien!" juist de leeftijd om alle slechte dingen in te zien. "Wat heb ik fout gedaan? Zou er nog iemand me gaan slaan?" Ik weet het niet, het ergste is nog; Er is niemand die het ziet. Ziet wat er gebeurd, telkens word ik maar meegesleurd. Maar de oplossing is makkelijk, nee kom geen gezeik. Ik moet mezelf veranderen, versmallen het word wel staan en vallen. Maar ik kan het aan, ik zal laten zien wie er echt in deze wereld staan. De perfectie komt me dichterbij, ik doe het niet meer alleen we zijn nu 'wij'.