Herinnering
Ik begin het te vergeten
ook al doe ik zo mijn best
je gezicht voor mijn geest te halen
maar een vaag beeld is wat rest
Ik weet nog hoe je ogen waren
maar ik zie ze niet meer voor me
ik herinner me het blauwe
maar de twinkeling wil niet meer komen
Ik twijfel aan hoe je stem klonk
ik weet alleen nog dat hij zacht was
maar verder durf ik niet te zeggen
hoe hij klonk als je me iets voorlas
Nooit zal ik vergeten
hoeveel indruk je op me maakte
maar het zijn vervaagde woorden
waarmee je mijn hart raakte
Ik heb geen beelden meer
die mij vertellen hoe je keek
terwijl ik weet hoe lief je kon kijken
en dat ik daardoor bezweek
hoe kan ik ooit leven met de gedachte
dat mijn herinnering niet meer scherp zal zijn
dat er steeds meer twijfels zullen komen
en mijn beeld uiteindelijk verdwijnt
Ik wil je niet vergeten
ik wil me herinneren hoe je bent
met alles wat ik lief had
zoals ik jou zolang heb gekend
Reacties op dit gedicht
| karinvangelder: | Zaterdag, januari 15, 2011 16:25 |
| hhel mooi geschreven Nanine toch blijft de herinnering terug komen . misschien troost je dat ! liefs x Karin |
|
| youkie: | Zaterdag, januari 15, 2011 16:03 |
| tot onze grote spijt vervaagt alles met de tijd maar de herineringen blijven liefs |
|
Over dit gedicht
| Auteur: nanine | 
|
|
| Gecontroleerd door: Sheena | ||
| Gepubliceerd op: 15 januari 2011 | ||
| Thema's: | ||