Ik kende je nog niet zo lang
Maar je was enorm belangrijk voor mij
Met een lach op je gezicht stond je altijd bij ons
En iedereen dacht “wat is die Sarah toch blij”
Je had ons zo vaak geholpen,
Maar niemand die jou een hand aanbood
Zo te zien had je geen problemen
Maar alles in je lichaam, dat was dood
Uiteindelijk merkten we dat er iets mis was
En na een maand of twee kon je het niet meer aan
Je vertelde ons alles, hoe moeilijk je het had
Hoe je van deze wereld weg wou gaan
En dan maakte je de beslissing,
Zondagmiddag, 16 januari om half vier
Iedereen die treurt om jou
Maar je deed jezelf enkel een plezier
En ik beloof dat we je nooit zullen vergeten
Je zit voor altijd in ons hart
Er zijn nog zoveel dingen die we je willen zeggen
Maar Sarah, meisje, slaapzacht.
We missen je...